Ατλαντίδα (Αρχ.Ελλ: Ἀτλαντὶς νῆσος) είναι ένα μυθικό νησί που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τιμαίος» και «Κριτίας».
Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Αφρικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Πλάτωνα (δηλαδή κατά το 9.400 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στον ωκεανό «σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα».Επειδή είναι μια ιστορία που ενσωματώνεται στους διαλόγους του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα θεωρείται γενικά ως παραβολή που κατασκευάστηκε από τον Πλάτωνα για να επεξηγήσει τις πολιτικές θεωρίες του. Αν και η ιστορία του Πλάτωνα φαίνεται σαφής στους περισσότερους μελετητές, μερικοί προτείνουν ότι η περιγραφή του εμπνεύστηκε από παλαιότερες παραδόσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ή τον Τρωικό πόλεμο, ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από πιο σύγχρονα του γεγονότα όπως την καταστροφή της Ελίκης το 373 π.Χ και την αποτυχημένη εισβολή της Σικελίας το 415-413 π.Χ.Οι διάλογοι Τιμαίος και Κριτίας, που γράφτηκαν το 360 π.Χ. είναι οι πρώτες γνωστές αναφορές στην Ατλαντίδα. Για άγνωστους λόγους ο Πλάτωνας ποτέ δεν ολοκλήρωσε τον ΚριτίαΟ Πλάτωνας έγραψε για την Ατλαντίδα στον Τιμαίο:
"Πολλές μεγάλες και θαυμάσιες πράξεις καταγράφονται στις ιστορίες μας για το κράτος σας. Αλλά μια από αυτές ξεπερνά όλες τις υπόλοιπες στο μεγαλείο και την ανδρεία. Οι ιστορίες μιλούν για μια τρανή δύναμη που απρόκλητη εκστράτευε έναντι Ευρώπης και Ασίας, και στην οποία η πόλη σας κατάφερε να θέσει τέλος. Αυτή η δύναμη ξεπρόβαλε από τον «ωκεανό του Άτλαντα» («Ατλαντικό»), και τότε ο ωκεανός αυτός ήταν πλεύσιμος, και είχε ένα νησί που βρισκόταν μπροστά από τα στενά που εσείς αποκαλείτε Ηράκλειες Στήλες. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και την Ασία μαζί, και ήταν ο δρόμος προς άλλα νησιά, που αν από αυτά περνούσες μπορούσες να φτάσεις στην απέναντι ήπειρο που περιέβαλε τον αληθινό ωκεανό – γιατί η θάλασσα εντός των Ηράκλειων Στηλών είναι μόνο ένα λιμάνι με στενό λαιμό και η άλλη είναι αληθινή θάλασσα της οποίας η περιβάλλουσα γη μπορεί όντως να αποκαλεστεί άπειρη. Τώρα, σε αυτή τη νήσο της Ατλαντίδας ήταν μια μεγάλη και απίστευτη αυτοκρατορία..."Τα τέσσερα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στους δυο αυτούς διαλόγους είναι οι πολιτικοί Κριτίας και Ερμοκράτης και οι φιλόσοφοι Σωκράτης και Τιμαίος, όμως ο μόνος που αναφέρει την Ατλαντίδα είναι ο Κριτίας. Ενώ πιθανότατα όλοι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν πραγματικά, οι διάλογοι όπως καταγράφηκαν μπορεί να ήταν εφεύρεση του Πλάτωνα. Στις γραπτές του δουλειές, ο Πλάτωνας κάνει εκτενή χρήση των Σωκρατικών διαλόγων προκειμένου να συζητηθούν οι αντίθετες θέσεις μέσα στα πλαίσια μιας υπόθεσης.Ο Τιμαίος αρχίζει με μια εισαγωγή, που ακολουθείται από μια περιγραφή της δημιουργίας και της δομής του σύμπαντος και των αρχαίων πολιτισμών. Στην εισαγωγή, ο Σωκράτης διαλογίζεται πάνω στη τέλεια κοινωνία, όπως περιγράφεται στην Πολιτεία του Πλάτωνα, και διερωτάται αν αυτός και οι φιλοξενούμενοί του μπορούν να θυμηθούν μια ιστορία που μιλά για μια τέτοια ακριβώς κοινωνία. Ο Κριτίας αναφέρει μια πραγματική, όπως ισχυρίζεται, τέτοια ιστορία και συνεχίζει να την αφηγηθεί όπως καταγράφηκε στον διάλογο Κριτίας. Στη ιστορία του, η Αθήνα φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλαντίδα τον αντίπαλό της, που αντιπροσωπεύει την ίδια την αντίθεση των «τέλειων» γνωρισμάτων που περιγράφονται στην Πολιτεία. Ο Κριτίας υποστηρίζει οτι η ιστορία του προέρχεται από μια επίσκεψη του Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα στη Σαϊς της Αιγύπτου, όπου γνώρισε ένα ιερέα που του μετάφρασε την ιστορία στα Ελληνικά από Αιγυπτιακά ιερογλυφικά γραμμένα πάνω σε παπύρους. Κατά τον Πλούταρχο, ο ιερέας ονομαζόταν Σόνχις, αλλά λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου μεταξύ Πλούταρχου και του υποτιθέμενου γεγονότος, αυτός ο προσδιορισμός είναι ανεπιβεβαίωτος.Κατά τον Κριτία, 9,000 πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στήλων (πιθανότατα τα στενά του Γιβραλτάρ). Η Ατλαντίδα είχε κατακτήσει μέρη της Λιβύης μέχρι και την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι τη Τυρρηνία, και υπέβαλε τους ανθρώπους τους στη δουλεία. Οι Αθηναίοι οδήγησαν μια συμμαχία ενάντια στην αυτοκρατορία της Ατλαντίδας, και καθώς η συμμαχία αδυνατούσε, οι Αθηναίοι επικράτησαν μόνοι και ελευθέρωναν κατακτημένες περιοχές. «Όμως αργότερα έγιναν δυνατοί σεισμοί και πλημμύρες, και σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα όλοι οι πολεμιστές βυθίστηκαν μέσα στη γη, και ομοίως η νήσος της Ατλαντίδας χάθηκε στα βάθη της θάλασσας».Στις σύνχρονες μέρες μας,υπάρχουν επιστήμονες που έχουν αναγάγει την ανεύρεση της Ατλαντίδας σε κύριο μέλημα τους.Πρόσφατα επιστήμονες απο την Μ.Βρετανία λένε πως ανακάλυψαν στα βάθυ του Ατλαντικού απομεινάρια του μυθικού αυτού πολιτισμού (κάτω φώτο).Η είδηση πέρασε στα ψιλά γιατί προφανώς δεν το πιστεύουν.Εμείς εδώ θα συνεχίσουμε να ελπίζουμε οτι αυτή η τέραστια αυτοκρατορία που διαβάζαμε και φανταζόμασταν με τα τεχνολογικά της επιτεύματα,υπήρξε στα αλήθεια...
friendly site
unlock iphone, jailbreak, iPhone accessories, iPhone 3G ,iPhone app, iPhone ringtones, iphone apple, iphone cases ,custom firmware 3.1.2,jailbreak icy, iphone,unlock iphone 3GS, unlock iPhone 3G S, unlock iphone 3g,unlock iphone 2g, jailbreak iPhone 3G, jailbreak iphone 3G S, jailbreak iphone 3g, iphone hacks,iphone tutorials, iphone tips, iPhone help, iphone guide, iphone firmwares, iphone os 3.0, Applications iphone, how to jailbreak iphone 2.0, free iphone apps, iphone tips, price comparison iphone 3g, iphone 8gb,
Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Αφρικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Πλάτωνα (δηλαδή κατά το 9.400 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στον ωκεανό «σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα».Επειδή είναι μια ιστορία που ενσωματώνεται στους διαλόγους του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα θεωρείται γενικά ως παραβολή που κατασκευάστηκε από τον Πλάτωνα για να επεξηγήσει τις πολιτικές θεωρίες του. Αν και η ιστορία του Πλάτωνα φαίνεται σαφής στους περισσότερους μελετητές, μερικοί προτείνουν ότι η περιγραφή του εμπνεύστηκε από παλαιότερες παραδόσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ή τον Τρωικό πόλεμο, ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από πιο σύγχρονα του γεγονότα όπως την καταστροφή της Ελίκης το 373 π.Χ και την αποτυχημένη εισβολή της Σικελίας το 415-413 π.Χ.Οι διάλογοι Τιμαίος και Κριτίας, που γράφτηκαν το 360 π.Χ. είναι οι πρώτες γνωστές αναφορές στην Ατλαντίδα. Για άγνωστους λόγους ο Πλάτωνας ποτέ δεν ολοκλήρωσε τον ΚριτίαΟ Πλάτωνας έγραψε για την Ατλαντίδα στον Τιμαίο:
"Πολλές μεγάλες και θαυμάσιες πράξεις καταγράφονται στις ιστορίες μας για το κράτος σας. Αλλά μια από αυτές ξεπερνά όλες τις υπόλοιπες στο μεγαλείο και την ανδρεία. Οι ιστορίες μιλούν για μια τρανή δύναμη που απρόκλητη εκστράτευε έναντι Ευρώπης και Ασίας, και στην οποία η πόλη σας κατάφερε να θέσει τέλος. Αυτή η δύναμη ξεπρόβαλε από τον «ωκεανό του Άτλαντα» («Ατλαντικό»), και τότε ο ωκεανός αυτός ήταν πλεύσιμος, και είχε ένα νησί που βρισκόταν μπροστά από τα στενά που εσείς αποκαλείτε Ηράκλειες Στήλες. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και την Ασία μαζί, και ήταν ο δρόμος προς άλλα νησιά, που αν από αυτά περνούσες μπορούσες να φτάσεις στην απέναντι ήπειρο που περιέβαλε τον αληθινό ωκεανό – γιατί η θάλασσα εντός των Ηράκλειων Στηλών είναι μόνο ένα λιμάνι με στενό λαιμό και η άλλη είναι αληθινή θάλασσα της οποίας η περιβάλλουσα γη μπορεί όντως να αποκαλεστεί άπειρη. Τώρα, σε αυτή τη νήσο της Ατλαντίδας ήταν μια μεγάλη και απίστευτη αυτοκρατορία..."Τα τέσσερα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στους δυο αυτούς διαλόγους είναι οι πολιτικοί Κριτίας και Ερμοκράτης και οι φιλόσοφοι Σωκράτης και Τιμαίος, όμως ο μόνος που αναφέρει την Ατλαντίδα είναι ο Κριτίας. Ενώ πιθανότατα όλοι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν πραγματικά, οι διάλογοι όπως καταγράφηκαν μπορεί να ήταν εφεύρεση του Πλάτωνα. Στις γραπτές του δουλειές, ο Πλάτωνας κάνει εκτενή χρήση των Σωκρατικών διαλόγων προκειμένου να συζητηθούν οι αντίθετες θέσεις μέσα στα πλαίσια μιας υπόθεσης.Ο Τιμαίος αρχίζει με μια εισαγωγή, που ακολουθείται από μια περιγραφή της δημιουργίας και της δομής του σύμπαντος και των αρχαίων πολιτισμών. Στην εισαγωγή, ο Σωκράτης διαλογίζεται πάνω στη τέλεια κοινωνία, όπως περιγράφεται στην Πολιτεία του Πλάτωνα, και διερωτάται αν αυτός και οι φιλοξενούμενοί του μπορούν να θυμηθούν μια ιστορία που μιλά για μια τέτοια ακριβώς κοινωνία. Ο Κριτίας αναφέρει μια πραγματική, όπως ισχυρίζεται, τέτοια ιστορία και συνεχίζει να την αφηγηθεί όπως καταγράφηκε στον διάλογο Κριτίας. Στη ιστορία του, η Αθήνα φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλαντίδα τον αντίπαλό της, που αντιπροσωπεύει την ίδια την αντίθεση των «τέλειων» γνωρισμάτων που περιγράφονται στην Πολιτεία. Ο Κριτίας υποστηρίζει οτι η ιστορία του προέρχεται από μια επίσκεψη του Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα στη Σαϊς της Αιγύπτου, όπου γνώρισε ένα ιερέα που του μετάφρασε την ιστορία στα Ελληνικά από Αιγυπτιακά ιερογλυφικά γραμμένα πάνω σε παπύρους. Κατά τον Πλούταρχο, ο ιερέας ονομαζόταν Σόνχις, αλλά λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου μεταξύ Πλούταρχου και του υποτιθέμενου γεγονότος, αυτός ο προσδιορισμός είναι ανεπιβεβαίωτος.Κατά τον Κριτία, 9,000 πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στήλων (πιθανότατα τα στενά του Γιβραλτάρ). Η Ατλαντίδα είχε κατακτήσει μέρη της Λιβύης μέχρι και την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι τη Τυρρηνία, και υπέβαλε τους ανθρώπους τους στη δουλεία. Οι Αθηναίοι οδήγησαν μια συμμαχία ενάντια στην αυτοκρατορία της Ατλαντίδας, και καθώς η συμμαχία αδυνατούσε, οι Αθηναίοι επικράτησαν μόνοι και ελευθέρωναν κατακτημένες περιοχές. «Όμως αργότερα έγιναν δυνατοί σεισμοί και πλημμύρες, και σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα όλοι οι πολεμιστές βυθίστηκαν μέσα στη γη, και ομοίως η νήσος της Ατλαντίδας χάθηκε στα βάθη της θάλασσας».Στις σύνχρονες μέρες μας,υπάρχουν επιστήμονες που έχουν αναγάγει την ανεύρεση της Ατλαντίδας σε κύριο μέλημα τους.Πρόσφατα επιστήμονες απο την Μ.Βρετανία λένε πως ανακάλυψαν στα βάθυ του Ατλαντικού απομεινάρια του μυθικού αυτού πολιτισμού (κάτω φώτο).Η είδηση πέρασε στα ψιλά γιατί προφανώς δεν το πιστεύουν.Εμείς εδώ θα συνεχίσουμε να ελπίζουμε οτι αυτή η τέραστια αυτοκρατορία που διαβάζαμε και φανταζόμασταν με τα τεχνολογικά της επιτεύματα,υπήρξε στα αλήθεια...
Πάντοτε μου άρεσε να διαβάζω για «τον θρύλο» της Ατλαντίδας. και έχω διαμορφώσει μια γνώμη σχετικά. Κατά τη γνώμη μου το 9.400 πχ υπάρχει μια ασάφεια σχετικά με τους κατοίκους του Ελληνικού χώρου και της Αθήνας φυσικά.
Δεν υπήρχε γραπτός λόγος και ότι μεταδόθηκε από εκείνη την εποχή οπωσδήποτε ήταν ρητό.
Θεωρώ λοιπόν τους Διαλόγους του Πλάτωνα εντελώς πληροφοριακούς, μια αναμετάδοση μιας είδησης (θρύλου;) από το σκοτεινό παρελθόν, θα έλεγα. Η αναφορά στην Αθήνα είναι μια εντελώς ψεύτικη προσθήκη εκ μέρους κάποιου προγενέστερου ή και του ίδιου του Πλάτωνα με σκοπό να καταδείξει πόσο μεγάλο «κράτος» πόλη ήταν.
Και είναι αυτό που δεν μου κάθεται καλά.
Αν ανατρέξουμε στον Μύθο του Θησέα, η Αθήνα μερικές εκατοντάδες χρόνια πριν τον Πλάτωνα, ήταν μια νέα μικρή και κάπως αδύναμη πόλη, που καλά-καλά δεν μπορούσε να ξεκαθαρίσει την επικράτειά της από τους ληστές. Άσε που πλήρωνε και τον φοβερό φόρο υποτελείας στον παντοδύναμο Μίνωα. Μου είναι δύσκολο λοιπόν, να φανταστώ την Αθήνα αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν τον Θησέα, να μάχεται εναντίον των Ατλάντων. Δεν είμαι σίγουρος και αν την αναφέρει ο Όμηρος στα έπη του εδώ που τα λέμε.
Όμως, γεωλόγοι και κλιματολόγοι, έχουν ανακαλύψει και αποδείξει πως γύρω στα 10.000 με 12.000 χρόνια πχ, έγιναν στον πλανήτη γεωλογικές και κλιματικές αλλαγές. Θεωρώ έτσι πολύ πιθανό πως όντως κάποιος λαμπρός πολιτισμός υπήρχε τότε και καταστράφηκε. Η γνώμη μου επίσης, στρέφεται περισσότερο στο ότι αυτός ο πολιτισμός υπήρχε συγχρόνως σε αρκετά σημεία του πλανήτη μας (όπως και σήμερα). Όσοι επέζησαν της καταστροφής, γενιά με γενιά έπεφταν περισσότερο στον σκοταδισμό ενός προϊστορικού μεσαίωνα. Εμείς πλέον στην δεύτερη αναγέννηση, ανακαλύπτουμε ενδείξεις αυτού που υπήρξε, αλλά δεν μπορούμε να το ερευνήσουμε και να βγάλουμε συμπεράσματα. Οι Βέδες αναφέρουν συγκρούσεις Θεών με χρήση καταστροφικών Βιμάνα. Στο Σουμεριακό έπος Γιλγαμές, δεν θυμάμαι αν ήταν ο Γιλγαμές η ο Ενκιντού αυτός που είδε τη Γη από το διάστημα. Η δική μας μυθολογία μιλά για μάχες Θεών και Τιτάτων. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν και άλλοι θρύλοι σε όλον τον πλανήτη που αναφέρουν παρόμοια πράγματα. Μήπως όλα αυτά ήταν η Ατλαντίδα; Ένας πολιτισμός πριν τον δικό μας;
Αν οι αρχαιολόγοι έβλεπαν «περισσότερο σφαιρικά» το θέμα «Ατλαντίδα», συνεργαζόμενοι και με άλλους επιστήμονες θα μπορούσαν ίσως να δώσουν απάντηση στο μυστήριό της.